พระอรหันต์จี้กง

พระสมณะเต้าจี้ หรือที่ชนทั่วไปเรียกขานว่า " จี้กง-พระพุทธที่ยังอยู่ " เป็นชาวเมืองเทียนไถ มณฑลเจ๋อเจียง ถือกำเนิดในสมัยราชวงศ์ซ้ง ในรัชกาลเซ้าซิง (ประมาณปี พ.ศ. ๑๖๙๒) แซ่หลี่ นามซิวเหยียน ออกบวช ณ อารามหลิงหยิ่งซื่อ มีสมณฉายาว่า เต้าจี้ ท่านมีอุบายวิธีในการสอนธรรมโปรดสัตว์ โดยแสร้งทำตัวแผกเพี้ยน เหตุนี้จึงได้รับขนานนามว่า พระเพี้ยนเต้าจี้ ระหว่างที่จำพรรษาอยู่ ณ อารามจิ้งฉือซื่อ ได้เกิดอัคคีภัยวัดถูกไฟเผาไหม้ ท่านจี้กงจึงออกเรี่ยไรหาไม้มาปฏิสังขรณ์ เดินทางถึงเมืองเหยียนหลิงได้แสดงปาฏิหาริย์เสกจีวรห่มคลุมภูเขา ได้ไม้เป็นจำนวนมาก จึงนำซุงล่องแม่น้ำสู่เมืองหางโจว เพื่อฉลองศรัทธาสาธุชนยังบังเกิดปาฏิหาริย์ให้ไม้ผุดขึ้นจากบ่อน้ำในอาราม เป็นความอัศจรรย์เล่าขาน เป็นตำนานสืบต่อกันมา ท่านจี้กงมรณภาพในปีรัชกาลเจียติ้ง (ประมาณปี พ.ศ.๑๗๕๒) โดยนั่งเข้าฌานสมาบัติละขันธ์ หลังจากถวายเพลิงศพแล้ว บรรจุอัฐิไว้ ณ เจดีย์หูเผ่าเฉวียน ก่อนละสังขารท่านได้แต่งโศลกธรรมไว้ว่า

ต่อมาภายหลังมีพระธุดงค์รูปหนึ่งเดินทางผ่านไปทางเจดีย์ลิ่วเหอถาได้พบบทนิพนธ์จารึกไว้ มีโศลกหนึ่งกล่าวว่า

โดยเหตุนี้จึงรู้ว่า พระโพธิสัตว์มีปณิธานกลับมาโปรดโลกอีกวาระหนึ่ง

This post is also available in: จีนดั้งเดิม